DOOD EN ZO

Dood en zo is een nu eens liefdevolle, dan weer boosaardige voorstelling over sterven. Vanuit verschillende hoeken begluren de actrices de dood. Hij heeft vele gezichten. De droomdood: zonder lijden en met je dierbaren rond het bed. Het wilde, bij voorbaat verloren gevecht tegen het grote zwart. De lange, moeizame glijvlucht naar het graf. Hij kan verlosser zijn. Of moordenaar. Hij stelt niks voor, want zo belangrijk is een leven niet. Hij is almachtig, want rukt je liefste weg.

En wie wil je zelf zijn? Wat doe je? Ga je de dood tegemoet om je naasten je teloorgang te besparen? Of vertrouw je op hun liefde en eindig je als stinkend wrak?

–
Dood en zo is a sometimes loving, sometimes evil representation about dying. From different perspectives, the actresses are looking on death. Death has many faces. The dreamed death: without suffering and with your loved ones around the bed. The wild battle, lost in advance, against the big black. The long, laborious glide into the grave. It can be a saviour. Or a murderer. It means nothing at all, because a life is not that important. It means everything, because it takes your dearest away.

And who do you want to be? What are you doing? Are you facing your death while saving your loved ones your decay? Or do you trust in their love and end up as a stinking wreck?